Timur, sultan olduktan sonra hemen hemen hiç savaş kaybetmeyen nadir sultanlardan biridir.

Bir savaşta ayağından yaralandığı için “Aksak Timur” anlamına gelen “Timurlenk” lakabıyla

da bilinen Timur’a bir gün maiyetinden bir grup insan sorar:

- Sultanımız! Bugüne kadar hiç yenilmediniz. Acaba bunun sırrı nedir?

Timur bu soruya yanıtı şöyledir:

- Sultan olduğum zamana kadar defalarca kez kardeşlerimle ve amca çocuklarımla taht

kavgasına girdik ve defalarca kez yenildim. Son mağlubiyetimde askerlerim dağılmıştı

ve ben de mağlup olup atımla birlikte ormana kaçmıştım. Onlar da atlarıyla peşimden

geldiler. Ben atımı saldım ve bir taşın altına saklandım. Beni bulamayınca gittiler.

Onların gittiğinden emin olmak için birkaç saat daha saklandığım yerde bekledim.

Çıktıktan sonra kendi kendime düşündüm. Beş seferdir savaşıyor ve başarısız

oluyordum. Artık bir köye gidip yerleşmeyi ve orada çiftçilikle uğraşmayı, sultanlığın

benim harcım olmadığını düşünüyordum. O sırada bir buğday tanesini almış yuvasına

gitmekte olan bir karınca ilişti gözüme. Yuvasını da görüyordum. Yuvasına girmek

üzereyken onu sınamak istedim ve sertleşmiş bir toprak parçasını alıp yuvasının önüne

koydum. Toprak parçasının üzerinden çıkarken buğday tanesini düşürdü, almak için

indi ve buğday tanesini yeniden yuvasına doğru çıkardı. Toprağın üstü dik olduğu için

bir daha düşürdü ve bir kez daha getirdi buğdayı. Bunu dört kez yaptığını görünce

kendi kendime “Benden fazla mı deneyeceksin?” diye sordum. Ama beşinciyi de

denedi, altıncıyı da. Pür dikkat karıncayı izliyor, ne zaman yılacak ve pes edecek diye

bekliyordum. Fakat karınca 66 kez denedi ve 67’nci denemesinde buğday tanesini

yuvasına girdirmeyi başardı. İşte o an kendi kendime “Ey Timur! Hani sen eşref-i

mahlûkattın? Hani sen yaratılmışların en şereflisiydin?” diyerek bir hışımla ayağa

kalktım. “68’i, 69’u deneyeceğim. Bu başım bu gövdede olduğu sürece denemekten

vazgeçmeyeceğim” dedim ve ondan sonraki ilk savaşımı kazandım. 6’ıncı tahta

geçmiş oldum. O gün bu gündür hiç yenilmedim. Bana bir karınca sabır ve kararlılığı

öğretti. Ve o yüzden benim mürşidim bir karıncadır.

Bir karıncayı kendisine mürşid edinen bir Hakan’dır Timur. Zira her iş yürekte başlar, yürekte

biter. İnsan olmayı bile başaramamış yüreksizlere zaten bir sözüm yok ama en azından yüreği

olanlara da Ahmet Şafak’ın Timur için yazdığı şu dizeleriyle seslenmek istiyorum:

“Kalk haydi kalk Timur şu dünyaya bak Timur

Büyük adam olmanın yolu büyük düşünmek

Ayağın topal olsun yüreğin olmasın lenk”

Lenk: Topal